In 2015 speelden wij de voorstelling ‘Het Atelier’. Een stuk van Jean Claude Grumberg. De regie was in handen van Gerrie Abels.
In 2015 speelden wij de voorstelling ‘Het Atelier’. Een stuk van Jean Claude Grumberg. De regie was in handen van Gerrie Abels.
1 Reactie
Mark
Een zot genoegen om zowat 160 km te rijden om dat kleine gezelschap te zien.
Een waar genoegen om na die 160 km te kunnen zien hoe die kleine groep een ware voorstelling op de planken zet: het atelier is absoluut geen gemakkelijk stuk, en dan wik ik mijn woorden nog.
Wie wil ik allemaal proficiat wensen? Uiteraard de spelers, een voor een. Over het gehele stuk zie ik sterke individuele vertolkingen, maar het samenspel van de groep brengt alles op een hoger plan: een dimensie van menselijk leed waar je niet naast kan kijken, een zachte centrifuge van het dagelijkse moeilijke leven, gespoeld in brak water vol oorlogsverleden. En dat dit soort voorstellingen toch witte hemden kan voortbrengen. Die hingen als symbool boven de spelers in het prachtige decor van Parijs. Alles werd perfect onderbelicht zodat de sfeer van 1950 door de zaal scheen.
Een afstandse typemachine informeerde ons in welk jaar we telkens terechtkwamen.
Hier en daar werd er een lijntje klanken ondergezet, met de juiste toon: alsof ik elk leven op de scène een toontje lager hoorde zingen, maar toch zingen!
Wat kan je tegen de regisseur nog zeggen? Proficiat, voor zoveel professionaliteit.
Zonder afbreuk te willen doen aan de anderen, wil ik toch twee karakters in de bloemetjes zetten: René van den Munckhof in de rol van Leon, speelt op een bepaald moment de pannen van het dak, zeer geloofwaardig, vooral als hij zich ingraaft in zijn verleden! En vervolgens een kleine? rol: Michael Steger als eerste perser, kan uit zijn stiltes zoveel tekst halen, zoveel verhaal maken dat ik er ademloos kon naar kijken.
Beste Grikon: u was een waar genoegen!